Lizozym hydrolizuje wiązanie beta-glikozydowe między kwasem N-acetylomuraminowym i N-acetyloglukozaminą w peptydoglikanie ścian komórkowych bakterii i może również wiązać polimery N-acetyloglukozaminy. Enzym jest stosowany do: degradacji ściany komórkowej, przygotowywania protoplastów, lizy bakterii, przygotowywania próbek przed izolacją kwasów nukleinowych. Stężenie enzymu stosowane do izolacji plazmidowego DNA (E. coli) wynosi 200 μg / 300 μl. Stężenie enzymu stosowane do izolacji RNA wynosi 40 μg/ml. Lizozym jest hamowany przez środki powierzchniowo czynne, takie jak SDS lub przez alkohole, kwasy tłuszczowe, imidazol i pochodne indolowe.